Bellen met instanties
Desgevraagd vertelt de ASHG medewerker dat de vrouw terug moet gaan naar waar zij vandaan komt. Dit hebben de steunpunten onder elkaar zo afgesproken. Met hulp van het CCP en een medewerker van de Kessler Stichting lukt het om de intake telefonisch te laten plaatsvinden. Er wordt toegezegd dat een medewerker van de vrouwenopvang (VO) vanuit de oorspronkelijke woonplaats van de vrouw (VO – A) de volgende ochtend om 08.00 uur weer contact zal opnemen met haar, voor een plaatsing.
Gedesillusioneerd
De vrouw wordt de volgende ochtend gebeld en krijgt te horen dat er geen plek is. De VO – A trekt zich terug en de vrouw wordt zonder overleg en per direct uitgeschreven uit de gemeente, zodat ze adresloos wordt. Een vrouwenopvang in een andere gemeente (VO – B) wil de vrouw wel helpen, maar vindt dat de VO – A de eerste stap moet zetten vanwege de binding die de vrouw met deze regio heeft. Beide VO doen niets en de vrouw verblijft nog steeds in de nachtopvang.
Wat is er goed gegaan
De Achterbanners plaatsen het verhaal op Twitter en de vrouw krijgt hulp uit onverwachte hoek. Zij wordt na een week van onzekerheid toch opgevangen door VO – B, waar zij haar gedachten op een rij kan zetten en stappen voor haar toekomst kan gaan maken.
Conclusie
De eisen die door gemeenten en opvanginstellingen worden gesteld aan dakloze mensen voor wat betreft regiobinding werken ongewenst nadelig voor slachtoffers huiselijk geweld en roepen veel verwarring op.