‘Af en toe wil ik iets off the record zeggen’, trapt huisarts, straatdokter en MC-blogger Marcel Slockers (65) het interview af. Op dinsdag 16 november promoveerde hij op zijn onderzoek naar sterfte, ziekte en toegang tot zorg bij dak- en thuislozen. In zijn jarenlange carrière als straatdokter heeft hij altijd ongezouten zijn mening kunnen geven. Maar is dat eigenlijk wel passend in een interview naar aanleiding van een promotie, vraagt hij zich af. Slockers: ‘Mijn werk als straatdokter heb ik altijd gedaan als zelfstandige (zzp’er). Daardoor ben ik nooit beperkt geweest door allerlei regeltjes van organisaties en kon ik zeggen wat ik wilde.
Ik heb mijn mening nooit onder stoelen of banken gestoken: als ik het ergens niet mee eens was, liet ik van me horen. Door mijn proefschrift ben ik voor het eerst weer in een wereld van regeltjes terechtgekomen. In een proefschrift gaat het om feiten en niet om meningen of politiek. Ik ben er door mijn promotor vaak op gewezen dat ik blogtaal gebruikte in mijn proefschrift. In een blog kun je nou eenmaal dingen scherper neerzetten om je doel te bereiken. Als ik ergens voor ga, word ik boos. Of ik doe een beetje alsof ik boos ben. Ik ben er niet zo bang voor dat mensen mijn boodschap ongemakkelijk vinden. Als dat de manier is om dingen te bereiken, dan ben ik maar even niet makkelijk. Maar dat soort blogtaal is nou net niet de bedoeling in een proefschrift, waarin het gaat om evidence.’
Lees het complete artikel op de website van medischcontact.nl:
