“En als het 6 uur is
Dan gaat de deur dicht
Want met afgesloten grenzen dan gourmet
Je toch het lekkerst
Iedereen zijn eigen hachje aan het redden
Dat is prettig
Dat is netjes
En we houden het gezellig”
Voor mij is het beste Nederlandstalige album van het jaar IJSLAND van Abel en Sef. Onvervalste politieke boodschappen, een album met verschillende lagen in woorden, zinnen, liedjes, en in de muziek zelf. Nederland als IJSLAND: “We zetten IJsland op de map, maar dan wel op een andere plek”. Een land letterlijk van ijs, ijskoud, ijskoude politici, ijskoude mensen. Een onvervalste oproep tot revolutie met een gezonde dosis zelfreflectie, of noem het realisme. “Wij gaan het doen, de wereld samen redden, van mensen zoals wij.” Het was de soundtrack van mijn zomer.
Zomer is voor veel mensen vakantie. Voor de geluksvogels staat vakantie in het teken van ontsnapping, ontspanning, even de ruimte. Die ruimte en ontspanning leidt tot introspectie. Ik ga het anders doen, ik ga hier anders mee om, ik ga het allemaal omgooien. Dat maakt de terugkeer van vakantie dan ook zo moeilijk. De eerste “+5 minuten” op het bord op het perron en de veel te kleine trein voor veel te veel mensen die vervolgens aankomt zijn een harde confrontatie met de realiteit. Het besef dat er van die gedachten niet veel terecht zal komen. We gaan er weer aan beginnen, niet met frisse moed, maar in ieder geval (net) voldoende moed. Tot de volgende vakantie.
Voor mij lag dit net even anders.
Vrijwillig in het tentje, met de kinderen, een partner, het besef dat de volgende dag rust en vrede brengt, de soundtrack van de zomer sluimerend in het achterhoofd en de gedachte aan mijn nieuwe positie, daalde het besef in dat we de luxe niet hebben om achterover te leunen, onszelf terug te trekken, cynisch te zijn en verslagen de deur achter ons dicht te trekken.
Ik mag mij sinds 1 juni directeur noemen van de meest fantastische organisatie met de meest prachtige gedreven bevlogen mensen. Mensen die elke dag keihard werken om ervoor te zorgen dat de organisatie zo snel mogelijk overbodig is. Mijn eerste maandag na de vakantie zag er overigens niet veel anders uit: een vol perron, de eerste vertraging, chagrijn op het gezicht van al die mensen die zich realiseren dat de introspectie tijdens de zomer een mooie tijdelijke illusie was. In mijn hoofd, echter, geen neergeslagen gevoel, maar een gevoel van strijdbaarheid. Een gevoel dat alleen maar sterker werd toen ik over de drempel van Straat Bakkie kwam en mijn collega’s trof. Ook de social media berichten, mails en groepsapps wakkerden dit gevoel verder aan. Alle onrechtvaardigheid beantwoordt met strijdbare berichten en acties van collega’s, ook uit andere steden!
De verandering waar ik voor sta is dat we nog veel harder gaan ageren tegen het onrecht dat dakloosheid heet, nog veel harder de mensenrechtenschendingen benoemen en de verantwoordelijken ter verantwoording roepen. Dat we duidelijk maken dat dakloosheid een echte crisis is, een mensenrechtencrisis, een politieke keuze en dat het voortbestaan ervan een teken van politieke onwil is, niet meer, niet minder.
Dat er geen asielcrisis is, maar een medemenselijkheidscrisis. Dat de strijd voor mensenrechten geen kwestie is van rechten voor de een en niet voor de ander. Dat de strijd tegen discriminatie en uitsluiting hand in hand gaat met de strijd tegen dakloosheid. Dat we meer dan ooit staan voor het recht op huisvesting voor iedereen. Dat we vechten voor en met iedereen die dakloos is of dreigt dat te worden.
Die energie heb ik niet in m’n eentje, gelukkig. Die energie heeft iedereen die bij Straat Consulaat werkt en alle collega’s uit andere steden. Het is meer dan ooit zaak die energie te bundelen, met anderen die strijden voor het recht op huisvesting, voor menswaardigheid, tegen discriminatie en uitsluiting, voor mensenrechten.
Alsof we geen andere keuze hebben. Sterker nog: we hebben geen andere keuze. Alleen, teruggetrokken achter een gesloten deur, ieder voor zich, gaan wij het niet redden.
“Als we rennen, zijn we denk ik net op tijd.”
Dit blog-artikel is geschreven door onze co-directeur Jan de Vries. De citaten in schuin schrift zijn afkomstig van het album IJSLAND van Abel & Sef.
Het album IJSLAND luister je hier op Spotify.
Nieuws van het Straat Consulaat. Klik hier voor een overzicht!
Lopende projecten bij het Straat Consulaat. Klik hier voor een overzicht!
Een koffiebar gerund door voormalig dakloze mensen waar inwoners en ondernemers uit Den Haag en dakloze mensen elkaar kunnen ontmoeten.
Armoede in Nederland. Geldgebrek leidt vaak tot uitstel van betalingen en van uitstel komt afstel en dan is de afgrond snel in zicht. Klik hier voor een overzicht!
Geeft alle gepubliceerde berichten weer op onze website. Klik hier voor het overzicht!
