Het kabinet stelt € 200 miljoen beschikbaar in 2020 en 2021 en wil daarmee bijdragen aan preventie, vernieuwing van de opvang en wonen met begeleiding. Met name het bieden van perspectief op volwaardige participatie aan de maatschappij staat binnen deze thema’s centraal.
Als het geld op 1 juni beschikbaar komt, kan in een aantal gemeenten al direct met de uitvoering worden gestart, want 21 van de 43 centrumgemeenten hebben al concrete plannen aangeleverd. Overige gemeenten hebben meer tijd nodig en krijgen de mogelijkheid om in 2021 alsnog te starten met uitvoering. Het advies van het RVS-rapport ‘Herstel begin bij een huis’ wat onlangs aan Staatssecretaris Blokhuis werd aangeboden, zal hierin eveneens worden meegenomen.
‘Deze incidentele impuls verdient straks een structureel vervolg’, zegt Esmé Wiegman, directeur van Valente. ‘Er is hard geld nodig om de komende jaren een flinke slag te maken, en een zeer concrete en gedragen actieagenda op woningen om de enorme aantallen dakloze mensen terug te dringen.’ Het moet afgelopen zijn met de governancestructuur waarin gemeenten en Rijk naar elkaar kunnen wijzen, en waar de mensen om wie het gaat tussendoor glippen. ‘Mensen hebben niet alleen recht op huisvesting, maar ook op maatwerk’, zegt Wiegman. Hier sluit Straat Consulaat zich graag bij aan.
Maar de brief roept ook vragen op. Zo valt te lezen dat de omslag van opvang naar wonen met begeleiding op termijn ook voor gemeenten besparingen moeten opleveren. Is dit een voorschot op de toekomst? En dat terwijl er in de brief over de aanstaande crisis ten gevolge van de huidige Coronamaatregelen met geen woord wordt gerept?
Opvallend is ook de constatering dat het lastig is om de regionale situatie in kaart te brengen. Iedere regio heeft eigen telmethoden, eigen beleid ontwikkeld, zelfs eigen definities en categorieën en landelijke regie ontbreekt. Wat gaan de overheden doen om e.e.a. te vereenvoudigen en goed af te stemmen? Daar is al veel te winnen.
Oorzaken van wachttijden die worden genoemd zijn: curatie in plaats van preventie, grote druk op ambulante GGZ, toename remigratie, wachtlijsten voor specifieke zorg, tekort aan woningen. En met name dit laatste probleem is op korte termijn niet opgelost.
Preventie wordt vaak opgevoerd, vaak ook door de mensen zelf die al die ellende rondom hun dakloosheid maar wat graag niet op hun pad hadden gekregen, maar wat is dat dan?
Zou het kunnen zijn dat wachttijden toenemen omdat armoede toeneemt, eisen aan mensen toenemen, kwaliteit en beschikbaarheid van zorg afnemen, zoals slechte beschikbaarheid GGZ en specifieke zorg? Omdat wonen steeds duurder wordt en de bereidheid in de maatschappij om mensen op te nemen steeds kleiner? Hoe ga je in deze verbanden preventief te werk?
Zolang aan de basis van onze maatschappij, in ons kijken naar mensen die minder geslaagd zijn en minder goed meekunnen, niets verandert, komen we zelfs met het prachtige bedrag van € 200 miljoen niet verder dan symptoombestrijding.
De brief kunt u downloaden en lezen via de onderstaande link:
Regionale opgaven en contouren plan van aanpak dak en thuisloosheid
Foto door het Straat Consulaat van het Binnenhof aan de Hofvijver in Den Haag.
