Nieuwsbrief Straat Consulaat augustus 2023

Bij doorvragen bleek de man geen Nederlandse verblijfsstatus te hebben en al goede contacten te hebben bij het Wereldhuis…helaas niet zijn eerste zware nacht dus. Vervolgens kwam er politie en werd ik verzocht weg te gaan…ik zag de man afgevoerd worden in de politieauto. Geen mens is illegaal – kan ik wel vinden, maar daar heeft deze man niks aan in ons systeem. Ik voelde me behoorlijk machteloos, de wereld is soms een kille plek.

Ik heb hem mijn visitekaartje gegeven en hem verteld dat bij onze koffiebar iedereen altijd welkom is – hoop hem daar ooit weer te zien.

Met groeten van Mieke

Sanne in Finland

Een tijdje geleden ben ik naar Finland geweest. Misschien horen jullie wel eens dat in Finland bijna geen dakloosheid is. Finland is in ieder geval goed op weg om dakloosheid in 2030 uit te roeien. Niet slecht toch? Als je dit zegt krijg je vaak argumenten om je oren die de verschillen tussen Finland en Nederland benadrukken. Ja, er zijn verschillen, maar dat neemt niet weg dat we veel van de Finse aanpak kunnen leren!

Onder het mom van beter goed gejat dan slecht bedacht deel ik graag mijn inspiratie na mijn studiereis naar Finland:

1) In Finland hebben ze het hele opvangsysteem omgezet naar permanente huisvesting. Bye bye opvang en hostels, hello Housing First!
2) Meer dan 5000 dakloze mensen hebben een permanent dak boven hun hoofd gekregen.
3) Kleine units voor beschermd wonen bieden een veilige haven voor diegenen die het nodig hebben.
4) Iedereen krijgt een eigen huurcontract. Hulpverleners kunnen nooit zomaar binnen wandelen.
5) Preventie is de sleutel! Sociaal werkers voorkomen huisuitzettingen als ware beschermers.
6) Finland heeft een woningcorporatie speciaal voor dakloze mensen.
7) Mensen die het het hardst nodig hebben krijgen voorrang.
8) Er worden geen regels bedacht om mensen niet te helpen. Economisch dakloze mensen?! Huh wat is dat? Deze mensen zijn toch ook dakloos.
9) Dakloze mensen worden niet weggestopt in kamertjes driehoog-achter, maar huizen die worden gebouwd voor dakloze mensen zijn mooi en vaak energieneutraal. Ook is er veel aandacht voor het goed landen in een buurt.
10) Samenwerking is het geheim! Finland heeft een sterke samenwerkingscultuur opgebouwd.

Dit kunnen wij toch ook? Straat Consulaat wil dak-en thuisloosheid in Den Haag oplossen. Dit kan best. Alle neuzen dezelfde kant op. We moeten er in elk geval in geloven. Helpen jullie mee?

Beeld: Kim van de Wetering.

Thed: de eerste ervaringen in het outreachend werk

Hi, ik ben Thed van den Berg, 53 jaar, woon in Scheveningen en in het dagelijks leven ben ik interim teamleider. Al een tijdje liep ik met de gedachte om meer zinvol werk te gaan doen en dichter bij de mensen te willen zijn. Mijn roeping is anderen helpen om in hun kracht te komen. Na wat zoekwerk op het web kwam ik bij Straat Consulaat in Den Haag aan. Ik stuurde een mailtje en ging vrij snel erna op gesprek. Er ontstond een wederzijdse interesse en we besloten dat ik met Jeroen Melchior mee zou lopen bij het outreachend werk.

Na een langdurige cocaïneverslaving en op het randje van de afgrond geleefd te hebben, heb ik mijn leven weer helemaal op de rit. Dat was wel anders 10 jaar geleden. Ik heb heel veel op straat rondgezworven, toen nog op de Keyleweg in Rotterdam, de Waldorpstraat in Den Haag en de Wallen in Amsterdam, daar zocht ik altijd mijn drugs in de vorm van witte balletjes.
Doordat ik deze levensstijl helemaal doorleefd en overleefd heb, leek het outreachend werk goed bij mij te passen en zo gezegd ben ik met Jeroen mee gaan lopen.

Mijn allereerste eerste indruk: “F@@@@@G Heftig”

Jeroen Melchior had een afspraak met een dame die al een tijdje in de stad zwierf, die een toxische relatie had, maar vanwege omstandigheden toch weer alleen was. We spraken haar in een snackbar waar ze dankbaar gebruik maakte van het eten en drinken dat we haar aanboden. Ze wilde graag van de straat af. Er stond een afspraak met haar en de regisseur van de gemeente Den Haag, maar die was pas de volgende dag. Wij gaven haar een tent en slaapzak en namen haar mee naar de plek waar veel tenten staan van mensen zonder dak boven hun hoofd. We zetten samen het tentje op en gingen verder.
Toen kwam het bij mij binnen, de gedachte dat we een vrouw alleen in een tentje ergens in de bossen achterlaten, pfff wat heftig…alles in mij zei me dat dit klote is. We kunnen haar toch zo niet achterlaten?! Waarom geen hotel voor haar regelen, ik wil best 100 euro daaraan uitgeven. Deze wat naïeve gedachte van mij besprak ik met Jeroen. Iemand een hotelovernachting aanbieden valt buiten de kaders van Straat Consulaat. Als we dat voor haar doen, dan moeten we dat ook doen voor de honderden andere mensen zonder dak…want die komen dan ook en waar is de grens?
Nou de grens is precies daar dat we haar een tent en wat spullen bieden en dat we een afspraak regelen met een regisseur van de gemeente. En dat is superfijn voor haar, we bieden middelen en wijzen de weg naar hopelijk een beter leven.

Mijn tweede ervaring was een oudere man die woont in een caravan op een soort vuilnisbelt met een hek eromheen. We klopten aan bij een houten plank die dient als een deur en een paar minuten later opende hij de deur. We liepen achter hem aan. We moesten heel goed opletten waar we liepen want er lagen stapels oud ijzer, oude planken en rotzooi. Het was er zo bezaaid met vuilnis dat we liepen over een halve meter hoge puinhoop. De man praatte met ons over zijn leven, zijn wantrouwen in alle overheidsinstanties en dat hij liever doodgaat dan in de zorg terechtkomen. Hij is ver in de 70.
Dan komt het weer binnen bij mij. We zouden niet mogen toestaan dat iemand op een vuilnisbelt leeft, we moeten hem helpen opruimen en zorgen voor een schone woonplek. Dit is ronduit gevaarlijk en onmenselijk. Maar dan komt de realiteit weer aankloppen: deze man leeft hier vrijwillig en wil absoluut nergens anders heen. Wat wij zien als puinhoop, ziet hij als bouwmaterialen die hij nog wil gebruiken. Dit is zijn domein waar hij klust aan een boot die ooit nog te water zal gaan. Wij helpen met water en eten brengen en we geven hem aandacht en een luisterend oor, dat is voor hem genoeg.

De volgende ervaring was met een groepje mensen die in een soort tentenkamp leeft ergens dichtbij het water. We werden vriendelijk ontvangen en we praatten over het leven. Een van de jongens is al 11 jaar op straat en in de bossen. Hij legde mij uit dat mensen zonder een vast dak boven hun hoofd ook nog anderen willen helpen, ook nog zinvolle dingen willen doen voor anderen, maar hun middelen zijn beperkt en dat is pijnlijk. Daar had ik nooit eerder bij stilgestaan, hij komt weer binnen. Mijn neiging is om deze mensen gewoon wat geld te geven om een paar fijne dagen te hebben. Ook dat is bij nader inzien geen goed idee, want dan moeten we iedereen geld geven en wat gebeurt er met het geld? Er worden waarschijnlijk meer drank en drugs van gekocht en wil je dat dan bevorderen?

Het goed omgaan mensen die op straat leven is niet zo simpel als dat we hen geld en spullen geven en dat het daarmee klaar is. Het ligt heel genuanceerd en iedereen heeft iets anders nodig. Persoonsgericht helpen en zelfredzaamheid stimuleren lijken mij goede methoden.

Een paar weken verder en na veelvuldig contact met veel mensen zonder vast dak boven hun hoofd vind ik het nog steeds heftig, maar minder dan voorheen en nu vind ik het ook erg mooi werk. Voor mij helpt de acceptatie dat we niet iedereen een huisje kunnen geven en dat we niet iedereen hoeven te redden. De aandacht, de warmte, de weg wijzen en de praktische kleine dingen die we doen zijn heel erg waardevol. De mensen voor wie we dit doen zijn zichtbaar heel erg dankbaar en blij dat wij er zijn en dat geeft mij veel voldoening. Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet en ben de mensen van Straat Consulaat erg dankbaar!

Thed

Tips van de maand

De gemeente Den Haag geeft jaarlijks een cadeau kaart aan Haagse vrijwilligers als waardering voor hun inzet in de stad. Je kunt dit aanvragen via de volgende link:
Cadeau kaart

Je moet minimaal 3 maanden vrijwilligerswerk doen en je hebt een Digid nodig voor de aanvraag. Digibeet? Vraag Mieke of een collega in de koffiebar om ondersteuning bij je aanvraag.