De typische associatie van dak- en thuisloosheid met de sjofele man, slapend op een stuk karton, is dringend aan nuance toe, meent MO*ontwikkelaar Mieke Schrooten. Want heel wat verschijningsvormen van thuis- en dakloosheid blijven onzichtbaar. ‘Wonen is nochtans een basisvoorwaarde voor menselijke waardigheid.’

Dak- en thuisloosheid is een groeiend probleem. Uit cijfers blijkt dat het in zowat alle Europese landen toeneemt.
Ook ons land worstelt ermee. Het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest organiseert al sinds 2008 op tweejaarlijkse basis tellingen van het aantal dak- en thuislozen op zijn grondgebied. In 2020 telde het een stijging van bijna 28% dak- en thuislozen in vergelijking met 2018. In tien jaar tijd gaat het zelfs om meer dan een verdubbeling.

In de andere regio’s van België bestond zo’n telling tot voor kort niet. Maar in de afgelopen twee jaar telden verschillende lokale besturen in Vlaanderen en Wallonië voor het eerst het aantal mensen die zich in een situatie van dak- of thuisloosheid bevinden op hun grondgebied.

De bedoeling van deze tellingen is om de omvang van dak- en thuisloosheid in kaart te brengen en zicht te krijgen op het profiel van mensen die dak- of thuisloos zijn. Dat is belangrijk voor een effectieve aanpak van dak- en thuisloosheid.

Lees het complete artikel op de website van Mo.be:

Dak- en thuisloosheid is niet alleen een groeiend, maar ook een complex probleem