De kleine aula van de begraafplaats zat al helemaal vol. Mijn vader moest via een trapje naar de galerij waar ook al mensen zaten. Er waren veel collega’s, ook waren er mensen van de beveiliging en zelfs de stagiair was er. Even later schalde harde rockmuziek uit de boxen.
Afgelopen maandag is Jos begraven. Jos was dakloos. Waarom hij geen dak meer boven zijn hoofd had, weet mijn vader niet precies. Hij leerde Jos kennen tijdens zijn werk voor de daklozenopvang. Beiden veteraan, dat zorgde voor wederzijds respect. Jos had in Israël zijn dienstplicht vervuld. Het was op z’n zachtst gezegd geen prettige tijd geweest. Hij had er nare dingen meegemaakt, waar hij niet over wilde praten. Jos had zijn haar lang laten groeien, het viel tot over zijn schouders. Soms droeg hij het in een staart. Geheel in tegenspraak met zijn slechte ervaringen in het leger en zijn lange haren, droeg hij wel altijd camouflagekleding. Ergens achterin de vijftig is hij geworden.
Lees het complete artikel over de missie van Jos op RTLNieuws:
