De Nederlander Wim Eickholt was een jaar dakloos. Het dagboek dat hij schreef kwam hier al aan bod. Hij vervolgt zijn verhaal met ‘Ex-dakloos, en nu…’. Die terugkeer naar de samenleving blijkt niet evident.
‘Stigma’ staat er in grote letters op de omslag van het boek. Wim beschrijft op een indringende en anekdotische manier hoe moeizaam de terugweg van een ex-dakloze is.
We hadden daarover een gesprek met Wim zelf en Jan de Vries, beleidsadviseur van het Nederlandse College voor de Rechten van de Mens en bestuurslid van Belangenbehartiging Amsterdamse Dak- en Thuislozen. Ook hij kent de problematiek door en door, maar dan vanuit een ander perspectief.
Wim, krijg je reacties op je boek?
Wim: “Ja, een hele leuke reactie kwam van een oud-leerling van me. Ik werkte ooit op een school die plaatselijk bekend stond als ‘de dommenschool’. Die leerling vertelde me dat hij zich herkende in mijn boek. Hij verwezenlijkte met veel moeite zijn droom om bij de brandweer te werken. “Ik heb het in één ruk uitgelezen!”, zei hij. Terwijl ik weet dat lezen hem best veel moeite kost.”
Lees het complete artikel op de website van het sociaal.net:
