Fotograaf Vivian Keulards verloor haar broer aan een drugsverslaving. De vragen die ze hem had willen stellen, stelde ze aan ex-verslaafden.
Als je een broer hebt die verslaafd is, aan alcohol of aan drugs, of een zus, een moeder of een vader, een zoon of een dochter, dan zijn er allemaal vragen die je niet stelt. Je vraagt niet belangstellend: „Wat is er zo fijn aan cocaïne, kun je dat uitleggen?” Of: „Wil je me vertellen hoe een alcoholverslaving aanvoelt?”
Je praat er het liefst helemaal niet over. Zolang de verslaving een taboe is, lijkt die er niet te zijn – of bijna niet. De enkele keer dat je wel wat zegt, is het waarschijnlijk verwijtend: „Je zou eens wat moeten minderen.”
Lees het complete artikel op de website van het NRC:
