Uitspraken uit het artikel:
Bos toont in feite de naïviteit aan van de beleidsveronderstelling dat mensen met afwijkende eigenschappen en karaktertrekken in normale omstandigheden wel normaliseren. Niet dus. Ze organiseren vooral ongemak en bijgevolg ontwijkingsgedrag.
Dat de omgang niet goed lukt, zegt niet alleen iets over het ongewone van de gehandicapte maar vooral ook iets over het onvermogen van ‘gewone’ mensen om met het andere, het ongekende om te gaan.
Geslaagde integratie moet dus door die muur van ongemak heen zien te komen, maar daar moet dan wel rekening mee worden gehouden. Op die verlegenheid zouden voorzieningen in buurten en wijken slim moeten anticiperen, zodat zij onverwachte, speelse en humoristische ontmoetingen mogelijk maken. Zij moeten de ban van het ongemak zien te breken.
Lees hier het complete artikel:
Ongemakkelijk burgerschap op inrichtingsterreinen
