Verslaafd en ongewassen op een bankje in het park; een stereotype dakloze is makkelijk uit te tekenen. Maar heel vaak klopt dat beeld niet. Dakloos zijn, zie je niet. In deze serie komen jonge ervaringsdeskundigen zelf aan het woord. In deel 5 (slot): Jeffrey.
“Vaak krijg ik van mensen te horen: ‘Het ziet er helemaal niet uit alsof je autisme hebt. Je bent zo sociaal’.” Jeffrey (24) lacht, al is het misschien als een boer met kiespijn.
Autisme is in Jeffrey’s verhaal het toverwoord. Pas een jaar geleden kreeg hij de echte diagnose en vooral: de bijbehorende hulp. Dat betekende een behoorlijke ommezwaai. Waar hij niet zo lang geleden dakloos was en op het punt stond om voor de trein te springen, haalt hij nu prachtige cijfers voor zijn opleiding applicatieontwikkeling en woont hij in een eigen appartementje. “Het was mijn geluksjaar. Iemand heeft een schietgebedje voor me gedaan.”
“Autisme is heel breed,” legt Jeffrey uit met zijn warme zware stem. Voor hem betekent het dat hij moeite heeft met sociale wederkerigheid. Oogcontact is lastig en in grote groepen of andere ingewikkelde sociale situaties loopt bij hem de spanning snel op. “Als het te erg wordt, heb ik uitbarstingen en paniekaanvallen.”
Lees het complete artikel op de website van Den Haag Centraal (DHC):
