“Na deze psychiatrische opname kan hij echt niet meer thuis wonen,” zegt de vader van een psychotische jongen. “We kunnen het niet meer aan. We hebben het jarenlang volgehouden, maar nu willen we dat jullie een andere woonplek voor hem zoeken.”
Zo’n gesprek wordt bijna elke week wel gevoerd op de psychiatrische opnameafdeling waar ik als afdelingspsychiater werk. In onze kliniek worden patiënten opgenomen die acuut psychiatrische hulp nodig hebben omdat ze last hebben van een psychose, een ernstige depressie of suïcidaal zijn. Soms blijkt direct al dat er na de opname geen woonplek meer is waar de patiënt terug naartoe kan keren.
Familieleden of vrienden zijn jarenlang over hun grenzen gegaan en kunnen het niet meer opbrengen om de patiënt weer in huis te nemen. Of de patiënt blijkt door allerlei problemen al vóór opname dakloos te zijn geworden.
Lees het complete artikel op de website van het Parool:
