‘Tja, jij had natuurlijk gehoopt op een beetje reuring vanavond, maar zo gaat het meestal, hoor. Mensen zijn blij als ze kunnen slapen”, zegt Edmund Boering van nachtopvang De Duif. Jeroen van Bergeijk liep een maand mee op verschillende plekken in de daklozenopvang van Arnhem en vertelt de verhalen achter de cijfers. Over maximaal drie suikerklontjes in de koffie, mensen in afwachting en halve liters in het Musispark.
Elke avond even voor tienen verzamelt zich op het pleintje om de hoek van nachtopvang De Duif aan de Spoorwegstraat in Arnhem een groepje mensen dat hoopt op onderdak voor de nacht. Zo ook op een recente, regenachtige maandagavond.
Sommige mannen – de meeste bezoekers van De Duif zijn man – slaan nog een laatste biertje achterover. Alcohol is verboden in De Duif. Anderen staren zwijgend voor zich uit. Een enkeling maakt een praatje met een van de twee straatcoaches. Het is een gemêleerd gezelschap, dat ik de afgelopen weken een beetje heb leren kennen.
Lees het complete, inzichtelijke artikel verder op de website van de Gelderlander:
