Zo af en toe krijgen we lezersfeedback. Onderstaand bericht is van Penny, zij maakt deel uit van ons (oud)-vrijwilligersnetwerk. Zo’n mooi compliment delen we graag met de schrijvers van de nieuwsbrief!

“Ik ben af en toe echt ontroerd door de gedichten en verhalen die in de nieuwsbrief staan. Door alle pijn en verdriet heen lees ik ook veel hoop en liefde voor elkaar. Jullie zijn echt heel bijzonder!!!”

Jan – onze nieuwe co-directeur!

Mijn naam is Jan de Vries. Ik ben sinds 1 juni co-directeur van Straat Consulaat. Ik ben nu al meer dan 20 jaar bezig met mensenrechten en belangenbehartiging. Dat heb ik gedaan in Nederland en in het buitenland.

Ongeveer 10 jaar geleden ben ik gaan werken in Nederland voor het College voor de Rechten van de Mens. Daar heb ik veel gedaan op het gebied van wonen en dakloosheid. Iets meer dan 4 jaar geleden ben ik voor mezelf gaan werken. In die tijd ben ik verder doorgegaan met het werk gericht op mensenrechten en dakloosheid voor heel veel verschillende organisaties, waaronder Straat Consulaat.

Ik loop al een tijdje rond bij Straat Consulaat, onder andere omdat ik de belangenbehartiging al een aantal jaren coördineer. Straat Consulaat is in die tijd enorm gegroeid. Zo zijn er de afgelopen jaren veel medewerkers bijgekomen, maar ook heel veel vrijwilligers. Daarnaast hebben wij een nieuw pand met onze eigen koffiebar Straat Bakkie en we huisvesten ook nationale samenwerkingsverbanden op dakloosheid. We leven in een complexe tijd en de uitdagingen op dakloosheid zijn groot. Dat we als Straat Consulaat twee directeuren hebben, is belangrijk voor de organisatie omdat we steeds meer werk krijgen in Den Haag en ook landelijk.

Als co-directeur ben ik verantwoordelijk voor de lokale en nationale belangenbehartiging en de communicatie. Marlies zal zich inzetten voor de onafhankelijke cliëntondersteuning, de koffiebar en ons vrijwilligerswerk. Samen moeten we natuurlijk zorgen voor een fijne veilige, financieel gezonde organisatie die zich blijft inzetten voor het voorkomen en uitbannen van dakloosheid.

Veel mensen hebben mij gevraagd waarom ik het relatief veilige bestaan van een ZZP-er verruil voor deze positie bij Straat Consulaat. Wat mij betreft is Straat Consulaat een echte mensenrechtenorganisatie. Dakloosheid is de meest ernstige schending van het recht op wonen. Het zit echt in het DNA van Straat Consulaat om de strijd tegen dakloosheid aan te gaan met mensen wiens rechten zijn geschonden, met hen op te komen voor hun rechten en de overheid aan te spreken op hun verplichtingen. De medewerkers en vrijwilligers van Straat Consulaat zijn in mijn ogen dan ook echte mensenrechtenverdedigers. Voor zo’n organisatie, en met zulke mensen te mogen werken is echt een voorrecht. Ik kijk er naar uit jullie allemaal beter te leren kennen de komende tijd!

Jan

Introductie Dennis

Hallo allemaal! Mijn naam is Dennis van Eck, sinds twee weken begeleider van de vrijwilligers van Straat Consulaat. Hiervoor werkte ik in de Pauluskerk in Rotterdam en begeleidde ik de ervaringsdeskundigen van trainingsbureau Onzichtbaar Den Haag.

Zelf heb ik een verleden waar ik niet trots op ben, echter heeft dat mij wel gemaakt tot de Dennis die ik nu ben. Mijn werkzaamheden zullen vooral bestaan uit het ondersteunen van de vrijwilligers van Straat Consulaat in hun persoonlijke ontwikkeling.

Ik heb nog niet iedereen persoonlijk ontmoet maar verwacht de komende weken een ieder van jullie even te bellen of als dat niet lukt te mailen. En anders zie ik jullie graag een keer in ons mooie pand!

Ik ben aanwezig van maandag tot en met donderdag van 09:00 – 17:00 uur. Mijn telefoonnummer is 0643783890, mail dennis@straatconsulaat.nl

Uiteraard hoop ik een ieder van jullie zo snel mogelijk in het echt een keer te spreken 🙂

Dennis

Column van Monika

Hallo allemaal!

Het is juni, een mooie zomermaand. Helaas leek het weer lange tijd meer op herfst. Dergelijke regenachtige avonden zijn ronduit dramatisch voor dakloze mensen. Geloof me, ik heb het meegemaakt. Regen is een krachtige vijand van dakloze mensen, zowel overdag als ‘s nachts. Stel je voor dat je daar ligt ’s nachts, in plaats van je eigen warme bed met schone lakens en het regent hard. Je hebt niets: geen paraplu of regenjas omdat je geen geld hebt voor dergelijke aankopen omdat je dakloos bent.

Zo is er een eindeloze lijst van dergelijke ‘omdat’-situaties, dergelijke problemen bij dakloosheid zijn helaas bijzonder nauw met elkaar verbonden. Het probleem veroorzaakt later een ander probleem, twee en drie, enzovoort.

Maar laten we teruggaan naar de regenachtige nacht. En je hebt dus niets om je tegen de regen te kunnen beschermen en zoekt een schuilplaats. Het is koud, je bent doorweekt, je kunt je nergens verstoppen. Je zoekt open trappen, je zoekt een plekje in de lagere delen van de parkeerplaats. Je droomt van niets anders dan minimaal twee of drie uur slaap.

Wanneer je op wonderbaarlijke wijze een open trap vindt, loop je heel rustig naar de bovenste verdieping. Je hebt het nog steeds koud, maar er valt geen regen op je hoofd en je denkt dat je misschien tegen de ochtend wel opdroogt. Om vier of vijf uur in de ochtend, omdat mensen dan naar hun werk gaan en ook al ben je dakloos, wil je liever niemand te storen. Als je op een deurmat gaat liggen, opgerold in slaap, komt soms na een, twee of vier uur de politie die je vertelt dat je de plaats moet verlaten. Dan vervolg je je weg naar het lagere niveau van de parkeerplaats, direct naast de lift en valt in slaap. Deze keer arriveert de politie binnen veertig minuten en herhaalt de situatie zich, je moet de plaats verlaten en krijgt daarbij een boete en nog een van dezelfde overtreding, slapen op veranda’s en verboden handelingen doen enz. Helemaal kapot vervolg je je reis in de temperatuur van zes graden, door de hevige regen. Als je alles beu bent, word je onverschillig omdat je simpelweg niet de kracht hebt om iets te doen en je gewoon op een straat- of parkbank gaat liggen.

De fysieke en mentale vermoeidheid is zo groot dat je op dit bankje in slaap valt. En wat gebeurt er daarna? Je kunt hier ook niet slapen, dus de politie komt eraan. En zo heb je drie boetes voordezelfde overtreding en een rechte weg naar de rechter en natuurlijk de schuld in de vorm van boetes.

Ik gaf je een kort voorbeeld uit mijn eigen ervaring. Want Andrzej en ik hebben het meegemaakt. En zo had ik, ondanks mijn ziekte, genoeg kracht van God dat we, terwijl we op straat leefden, toch rechtstreeks vanaf de straat gingen werken. Het hangt af van de mate van wanhoop van de dakloze persoon, van het sterke verlangen om een appartement te hebben. En tot op de dag van vandaag, als ik in mijn eigen bed lig met mijn eigen warme en schone beddengoed, in mijn eigen warme appartement, waardeer ik het van harte dat Nederland ons vertrouwde door ons zo’n mooi eigen plekje te geven. Maar als ik dan naar ’s avonds naar bed ga, denk ik aan de dakloze mensen. Ik denk dan aan degenen die buiten moeten slapen en geloof me, het is een verdomd zware lange weg bezaaid met hobbelige stenen… maar er kan altijd een einde komen aan deze moeilijke weg en ik wens dit aan alle dakloze mensen.

Ik ben een voorbeeld van het feit dat elk persoon die in een slechte periode zit, dat die tijd in iemands leven ook positieve dingen leert en ons slechte lot kan keren.

Met vriendelijke groet, Monika

Straat Consulaat als stemlokaal

Op 6 juni  2024 opende Straat Consulaat voor het eerst haar deuren als stemlokaal. Om 6 uur ‘s ochtends waren de eersten al binnen om het een en ander klaar te zetten en de stembureauleden te ontvangen. Om 7:30 was het dan zover, er mocht gestemd worden! Over de gehele dag kwamen er verschillende mensen binnen, zowel jong als oud, bekenden en onbekenden. Zelfs Sjaak Bral en wethouder Mariëlle Vavier kwamen bij ons stemmen! Het was al met al een geslaagde dag.

Bij de telling ‘s avonds werden er wel 560 stemmers in totaal geteld, met Groen Links als grootste partij.

Sylvana

“Frankrijk verdrijft dakloze mensen uit Parijs voor Olympische Spelen”

Een opiniestuk van Alexander over de ontwikkelingen rondom de voorbereidingen in Parijs

In het Frankrijk van President Macron worden duizenden dakloze mensen uit Parijs en de omliggende gebieden verwijderd in aanloop naar de Olympische Spelen van 2024. Deze operatie, door campagnevoerders terecht omschreven als een vorm van “sociale zuivering”, is een schandalige poging om de stad in een façade van pracht en praal te hullen, terwijl de schrijnende werkelijkheid van dakloosheid onder het tapijt wordt geveegd.

Parijs maakt zich op om een feestje te bouwen voor de winnaars van de Olympische Spelen en iedereen die zich een plek als toeschouwer kan veroorloven, maar eerst wordt iedereen die tijdelijk worstelt met hun burgerschap uit de straten verwijderd. Notabene in Parijs waar historisch het vrije, gelijkwaardige en solidaire burgerschap werd opgeëist door systemisch onderworpen mensen die de vernederingen van armoede, honger en genegeerd worden niet langer duldden. Ik bedoel maar…

De belangrijkste waarde van de oeroude Olympische gedachte is niet te winnen maar deel te nemen, net als het belangrijkste in het leven niet de overwinning, maar de strijd is. Ook deze ironie zal de Franse staat vast niet ontgaan zijn, maar waarden zijn leuk zolang ze verder geen geld kosten. Best wel waardeloos dus.

De Franse autoriteiten hebben meer dan 12.000 dakloze mensen naar tijdelijke regionale centra gestuurd. Deze centra bieden echter geen duurzame huisvesting, maar zijn slechts een korte-termijnoplossing om de sociale schande van de stad tijdelijk uit het zicht te houden. Het zijn overigens niet alleen dakloze mensen maar vrijwel alle genegeerden in het Franse midden. Maar liefst 90 organisaties in Parijs en Île-de-France rapporteren over de gedwongen ontruiming van kraakpanden, tentenkampen en de sluiting van hulpverleningsposten voor sekswerkers, drugsverslaafden en asielzoekers. Paul Alauzy van Dokters van de Wereld benadrukt terecht dat deze maatregelen niets te maken hebben met compassie of zorg voor tijdelijk-kwetsbare mensen, maar alles met het oppoetsen van het imago van Parijs voor internationale gasten. Na hun vertrek staan deze genegeerde Parijzenaren opnieuw op straat.

Parijse Burgemeester Anne Hidalgo heeft de Franse regering bekritiseerd voor het gebrek aan een geloofwaardig plan voor noodhuisvesting. De focus op de Olympische Spelen maakt de kwestie slechts zichtbaarder, maar verandert niets aan de onderliggende apathie en nalatigheid van de overheid. Dit toont duidelijk aan dat rechtvaardigheid in Frankrijk alleen voor de rijken lijkt te gelden; voor de armen zijn er slechts regels.

Op het feestje van al deze prestigieuze winnaars en bezoekers zijn de kwetsbare groepen niet welkom. Terwijl de Olympische Spelen een grote economische impuls geven aan de stad, wordt er niet gekeken naar mogelijkheden om dakloze mensen hierin te betrekken of hen tijdelijke banen aan te bieden. De hypocrisie is stuitend: dakloze mensen zijn geen vuilnis dat je kunt verplaatsen om een glanzend beeld te creëren.

Het probleem van dakloosheid vraagt om echte, humane en duurzame oplossingen, niet om cosmetische ingrepen ter bevrediging van de internationale gemeenschap.

Beschaving van een samenleving is niet af te lezen aan hoe ze haar winnaars prijst maar juist hoe ze zorg draagt voor haar kwetsbaren. Stad van Vrede en Recht, geboortegrond van Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap. Holle vaten klinken het hardst.

De collectieve groep Le Revers de la Médaille stelt dat er minstens 20.000 woningen nodig zijn in heel Frankrijk om een duurzame oplossing te bieden voor dakloze mensen. Het voorstel van de stad Parijs om 1.000 urgente plaatsen te creëren, is een stap in de goede richting, maar verre van voldoende. En let wel, liefdadigheid van overheidswege is geen vervanging voor sociale rechtvaardigheid.

Op het voorstel van de stad Parijs antwoordde de Franse regering dat zij geld hebben om 80 woningen voor dakloze mensen te bouwen. De rest is kennelijk op omdat er

€ 2,44 miljard aan de Olympische Spelen is uitgegeven waaronder € 646 miljoen voor de bouw van het Olympisch dorp. De ene huisvesting is de andere niet, zullen we maar zeggen.

Als er één lichtpuntje is in deze treurige situatie, is het dat de neoliberale Franse regering zich in ieder geval diep lijkt te schamen voor haar grote groep verwaarloosde dakloze mensen. Normaal genegeerd, worden ze nu grondig opgespoord en gedeporteerd. Laat die schaamte vooral tot strijd leiden om daadwerkelijke verbroedering onder mensen te bewerkstelligen, rondom oeroude Olympische feestjes waar iederéén welkom is om deel te nemen. Naar de slogan: “Building a Better World Through Sport.” Kom maar op dan!

Alexander

PULLKA lessen

Van Diederick, de oprichter van Coastal Gym, hebben we een hele mooi en waardevol geschenk gekregen! Het komende jaar mogen vrijwilligers van Straat Consulaat gratis PULLKA lessen volgen. Per maand kunnen er 16 lessen gevolgd worden door verschillende vrijwilligers. Je draait een proefles samen met mij en als je het leuk vindt, kun je daarna zelfstandig lessen volgen. De inschrijving voor een les gebeurt wel altijd via mij. Jij geeft aan mij door wanneer je een les wilt volgen en dan kijk ik of er plek is en schrijf ik je in. In onderstaand schema zie je welke lessen je kunt volgen.

Wat is PULLKA? Een sportieve activiteit op het strand, waarbij je lekker beweegt, geniet van het buiten zijn en in een kleine groep onder leiding van een trainer deelneemt. De lessen van Kim zijn heel geschikt voor beginners. De lessen van Diederik zijn fysiek wat uitdagender. Meer gericht op meters maken, heuvels pakken, fysiek uitgedaagd worden. Bij de bootcamp op zondagochtend is het helemaal ‘hands on deck’. Heel tof en veelzijdig, maar niet aan te raden voor mensen die fysiek / mentaal mogelijk nog aan het opkrabbelen zijn.

Anneke, Aga en ik zijn enthousiast, dus je kunt ons vragen hoe het is 🙂

Mieke

p.s. als je het schema niet goed kunt lezen, vraag Mieke om een grotere versie

Tip van de maand: Ontmoetingscafé