Zoals jullie weten is er een paradijsvogel van ons heen gegaan. Op maandag 19 september was er een herdenking georganiseerd voor deze karakteristieke man, waar veel herinneringen opgehaald werden en emoties zichtbaar waren. Het was bijzonder om te zien hoeveel mensen zich hadden verzameld om deze man te herdenken. Vooral de mooie woorden van Joy en Jeroen Melchior raakten mij diep.
Joy vertelde over alle plannen die Aad nog had en altijd aan iedereen vertelde, zoals het welbekende verhaal dat hij in Suriname een hutje zou gaan bouwen, een fietsbedrijf in Groningen zou beginnen en op een cruise wilde gaan. Over hoe hij van alles verzamelde omdat hij daar wel weer iets bruikbaars van kon bouwen, tot soms grote ergernis van o.a. hoteleigenaars en handhaving.
Jeroen vertelde over hoe Aad als mens was, als oudere vriend en af en toe een boef. Hoe hij zelfs ziekenhuizen op stelten kreeg met zijn eigen wil. Hoe zijn persoonlijke band met hem was, op de goede en ook de slechte dagen. Maar vooral hoe zijn laatste dagen eruit zagen.
Ik herkende in beide verhalen veel van wat ik zelf met deze man heb mogen meemaken. Ik kon uren luisteren naar de verhalen die hij te vertellen had, over de eindeloze reizen die hij nog wilde maken, over wat hem die week weer overkomen was met instanties, over wat hij wilde bouwen met de flessendoppen die hij had verzameld. En nog steeds, als ik bij het Straat Consulaat het parkeerterrein oploop, zie ik hem zitten aan zijn tafelhoekje. Peuken aan de ene kant, bakjes met kleine voorwerpen om hem heen en een blow in zijn hand of op tafel. En altijd een grote glimlach op zijn gezicht wanneer ik hem aansprak en even kwam zitten om samen te roken en de ochtend te bespreken.
Sylvana
Bij de foto: Links Aad, rechts Jeroen Melchior
