“Mijn weg van de straat naar het Consulaat”

“Mijn weg van de straat naar het Consulaat”

Het verhaal van Deny laat zien hoe een toevallige ontmoeting bij het Straat Consulaat zijn leven veranderde en hoe belangrijk Straat Consulaat is. Lees hieronder hoe hij, op het punt om opnieuw dakloos te worden, zijn weg vond naar een nieuw begin.

Deny:
Toen ik in 2023 opnieuw dakloos dreigde te raken (voor de tweede keer), liep ik per toeval langs het pand van Straat Consulaat in het centrum van Den Haag.

Ik kwam net uit een heftige relatie en stond er alleen voor. Ik kon nog maar net de huur betalen. Ik begon blikjes te rapen op straat om aan geld te komen, voor eten en vanwege mijn verslavingsproblemen. Het was overleven en langzaam overlijden tegelijk. De tijd tikte, ik had geen sociaal netwerk, geen familie en vrienden, en was ten einde raad. Door omstandigheden had ik ook geen toegang meer tot mijn bankrekening en wist totaal niet waar ik moest beginnen.

Ik had weinig hoop op hulp, en tóch stapte ik naar binnen toen ik langs liep; iets trok me over de drempel. Ik was moe, gebroken en uitgeput. Ik dacht: “Ik probeer nog één laatste keer om hulp te vragen.”

Ik was erg angstig en achterdochtig, dus ik wilde meteen weer naar buiten.

Toch werd ik nét op tijd benaderd door een heel vriendelijke mevrouw van de koffiebar (Straat Bakkie). Ze stelde zich voor en was heel respectvol, open, vriendelijk en geduldig. Deze houding nam mijn angst meteen weg en ik kreeg een gratis (heerlijk) kopje koffie.
Ik voelde dat er eindelijk oprecht (!) naar mij geluisterd werd. Ik had meteen het gevoel dat ik mijn probleem in vertrouwen kon delen.

Er kwam meteen een tweede persoon bij die mij hielp met mijn bankzaken. Ik kreeg (ongevraagd!) een voedselpakket mee en omdat hij gaten in mijn kleding zag, kreeg ik ook ongevraagd kleding mee. Vlak voordat ik weg wilde gaan, kreeg ik van een andere vrijwilliger daar een kaartje mee. Hij zei dat ik eventueel als vrijwilliger kon komen werken als ik me beter voelde. Met tranen in mijn ogen liep ik naar huis.

Ik kon mezelf weer enigszins in de spiegel aankijken, had weer eten in mijn maag, handvatten om mijn problemen aan te pakken en een stip op de horizon om naartoe te werken. Dit heeft mij van de straat gehaald; ik hoefde geen blikjes meer te rapen en ik mocht me weer langzaam mens gaan voelen. Hierdoor vond ik een nieuwe drive om clean te worden van mijn verslaving en de onderliggende problematiek.

Daarna ben ik mee gaan doen, zonder enige druk. Dit gaf mij de ruimte en het vertrouwen om terug te komen en in de achterban aan te schuiven. Hierdoor begon ik me weer onderdeel van de maatschappij te voelen, dankzij de inzet van de mensen van het Straat Consulaat. Ik kon mijn trauma’s gaan aanpakken, omdat ik weer een reden had gevonden om nog te blijven bestaan. Ik denk dat zij feitelijk mijn leven hebben gered. De toewijding en ervaringsdeskundigheid van de mensen van het Straat Consulaat bevestigden dat ik er niet alleen voor stond.

Nu, ongeveer zeven maanden later, heb ik vele vergaderingen bijgewoond en ik zie nu achter de schermen, van dichtbij, hoe de mensen van het Straat Consulaat zich elke dag inzetten om op verschillende (sociale, politieke, etc.) vlakken het leven van mensen te verbeteren die er nu net zo voorstaan als ik toen, en vaak nog veel erger. Ze “vechten” aan het front voor de rechten en behoeften van mensen die anders misschien de weg naar zichzelf of de maatschappij niet meer terug zouden kunnen vinden. Ik zie dat er altijd wordt gekeken naar wat er speelt in de actualiteit op straat en daar wordt direct op ingespeeld.

Zoiets is zeldzaam; ik heb in mijn tijd op straat deze hulp nooit gevonden en deze toewijding niet eerder gezien.

Straat Consulaat voelt meer als een gemeenschap dan een instantie. Hier wordt gewerkt vanuit het hart, met praktische kennis, creativiteit, daadkracht, doorzettingsvermogen en menselijke verbinding. Dit alles in een sfeer waar ruimte is voor humor en acceptatie van een mens zoals hij of zij is. “Come as you are,” is het gevoel dat dit bij mij oproept, elke keer weer.

Ik ben trots te mogen zeggen dat ik nu vrijwilliger ben in de achterban van Straat Consulaat in Den Haag.

– Deny van den Bogert