Ik vind dat mijn collega een professionele vrijwilliger is die goud verdiend!! Hij vertelde mij het volgende verhaal.
Bij één van zijn bezoeken aan de nachtopvang, wordt hij aangesproken door een medewerker. Of hij eens kan proberen contact te leggen met een persoon kennelijk van Aziatische oorsprong. Ze kunnen vanwege de taalbarrière niet echt duidelijk krijgen hoe nu eigenlijk zijn situatie is. Op dat ogenblik is het weer slecht en koud, hij heeft een dunne trui aan en rilt van de kou. Met veel aandacht, gebarentaal en korte steekwoorden kwam mijn collega achter zijn bizarre verhaal en hij regelt warme kleding voor hem.
Ik noem hem meneer Tanaka. Tanaka bleek een avonturier. Via kennissen vanuit Japan naar Senegal gereisd, omdat daar werk zou zijn voor hem. Voor Senegal zou je geen werkvisum nodig hebben, van daar! Eenmaal in Senegal bleek dat er geen werk was voor hem. Wat nu?? Terug naar Japan zou gezichtsverlies betekenen tegenover zijn familie, dus maar doorreizen naar Europa, om het daar maar eens te proberen. Aangekomen in Portugal lukte het ook daar niet. Duitsland dan maar? Nou nee. Tanaka nam de trein naar Amsterdam, en van daaruit naar Den Haag. Tja waar moet je slapen zonder geld? In het Zuiderpark dus. Helaas is Tanaka hier van al zijn bezittingen beroofd, alleen zijn paspoort werd teruggevonden. Tanaka is een dak en thuisloze geworden zonder geld. Na een paar dagen zonder eten, had hij bij de Hema wat te eten gestolen, waarop hij werd gearresteerd en overgedragen aan de vreemdelingenpolitie. Zo kwam hij terecht bij de nachtopvang. Hoe nu verder?? Tanaka kwam op dit moment in gesprek met mijn “gouden” collega, die begreep dat Tanaka naar huis wilde, terug naar Japan, maar hoe?? Zonder geld geen mogelijkheden toch? Er werd contact gezocht met het I.O.M. (International Organization for Migration), die uit coulance een sponsor ging zoeken voor de terugreis naar Japan. Na 2 dagen werd er gebeld door de Ambassade van Japan, die hadden uiteindelijk contact gezocht met de familie van Tanaka en geld gevraagd voor zijn terugreis. Het I.O.M. had de Ambassade gesommeerd om dit te doen, ze waren in gebreke gebleken.
Gelukkig kreeg Tanaka geld voor een ticket en wat zakgeld en werd voor zijn terugreis begeleidt door mijn collega naar Schiphol, waar hij door de agenten van de vreemdelingenpolitie werd overgenomen en naar zijn vliegtuig gebracht.
Na één dag kreeg mijn collega een berichtje van Tanaka “ Japan now “, eindelijk hij was thuis. Vele ervaringen rijker, maar nooit meer.
Eind goed al goed.
