A. is 33 jaar, 6 jaar dakloos, werkte in de bouw en houdt van een biertje waardoor hij regelmatig de tijd vergeet. Het is woensdagochtend als meneer heeft bedacht het roer om te gooien. Hij wil een adres, ID kaart, inkomen en op aandringen van ons ook een verzekering.
Hij meldt zich bij het daklozenloket, waar ze in eerste instantie niet op hem zitten te wachten. Hij kan op geen enkele manier aantonen wie hij is. Hij staat al jaren niet ingeschreven, waardoor hij geregistreerd staat als: “vertrokken naar het buitenland”. Meneer was gewoon in Nederland en leeft al jaren op en van de straat.
Uiteindelijk komt hij er doorheen en na enkele afspraken heeft hij een gesprek met de sociale dienst voor een adres en een inkomen. De medewerker vraagt, om zijn identiteit vast te stellen; “hoe heten je ouders en kan je dat bewijzen?”. De jonge man draait zich trots om, trekt zijn shirt uit en zegt “ja hoor die heb ik op mijn rug laten tatoeëren”. Missie geslaagd, meneer kon aantonen wie hij was en wordt verder geholpen!
