“Ach,” zegt Ineke Wijnberg (73) verheugd als ze binnenkomt bij dagbesteding De Opstap en een bakje kerstkransjes ziet staan: “Hier is wél kerst gevierd.”
Waar niet dan? “Bij mij,” zegt ze terwijl ze een chocolaatje uit het bakje vist. “Als je helemaal alleen bent doe je dat niet.” Haar kerstdiner bestond uit een boterham met kaas, de jaarwisseling vierde ze ook alleen.
Goddank is het nu eindelijk maandag, haar lichtpuntje van de week. Ze komt schilderen, een reden om er ’s ochtends uit te komen, vertrouwt ze toe. Vanwege het sociale aspect, maar ook omdat ze hier iets kan met haar creativiteit. Thuis lukt dat niet, want daar ‘gaan de luiken dicht’.
Lees het complete artikel op de website van het Parool: